Pomoc de minimis

Oznacza pomoc publiczną, której ogólna kwota przyznana dowolnemu podmiotowi gospodarczemu  nie przekracza 200 000 euro w dowolnie ustalonym okresie trzech lat budżetowych (100 000 euro w sektorze transportu drogowego). De minimis pochodzi oraz jest zgodne z zasadą prawa rzymskiego „de minimis non curat lex” (prawo nie troszczy się o drobiazgi). 

Pomoc o niewielkich rozmiarach nie powoduje naruszenia konkurencji na rynku. Stosuje się ją bez względu na formę i cel pomocy de minimis, a także bez względu na to, czy jest ona w całości lub w części finansowana z środków unijnych. Jest to pomoc osobnej kategorii Pomocy Publicznej. Z założenia jest to wsparcie o niewielkich rozmiarach, które nie powoduje naruszenia podstawowych zasad traktatowych (tzw. progu odczuwalności). Dotyczy to zwłaszcza drobnych dotacji dla małych i średnich przedsiębiorstw dlatego Konstrukcja pomocy de minimis opiera się nie na wyłączeniu jej spod ogólnego zakazu konkurencji (art. 107 i 108 TFUE) na mocy aktu prawnego, a na uznaniu (i jedynie potwierdzeniu tego w rozporządzeniu Komisji), że pomoc ta jest na tyle drobna, że nie zagraża zasadom wolnego rynku. Reasumując nie zakłóca konkurencji na rynku w zakresie handlu i konkurencji między państwami członkowskimi. 

Otrzymana pomoc de minimis sumowana jest w ramach jednego przedsiębiorstwa. Pojęcie jednego organizmu gospodarczego – wszystkie podmioty, które są kontrolowane (prawnie lub de facto) przez ten sam podmiot należy traktować jako jedno przedsiębiorstwo.